DIFFERENCES

At the film Sieranevada we can learn almost a normal day of a Romanian family. For me important are differences to e.g. Polish family, because living in Poland and in Romania deliver different challenges.

So we watch a family living in a big city, family members with different problems, from alcoholic to mental. For sure there are such families e.g. in Warsaw. But there is no rule about complexity of a family. So everything is possible.

The contrast between e.g. financial status of the mother and her son seams to be too big. Son called Lary is a well-off doctor. His mother lives in a flat in a very bad condition. Coming from a family from a town I can’t believe that parents of a doctor are so poor. But everything is possible.

SIMILARITIES

Nevertheless there were also some basic similarities between some family members in the film Sieranevada and in Poland. There are in both countries people who remember time till 1989 dolefully and they don’t accept the democratic system they live now. They are also non-believers sometimes. They struggle with the supporters of democracy. But this discussion seams to be not so strong for me.

Another topic of discussion of family members was terrorism. It’s more important for Polish people nowadays. No wonder. Looking at different terrorist attack in many cities and countries in Europe, we all discuss the danger of it for us. Even in Warsaw the so-called most safe capital in Europe.

PLOT OF SIERANEVADA

Three days after the terrorist attack on the offices of Parisian weekly Charlie Hebdo and forty days after the death of his father, Lary, a doctor in his forties is about to spend the Saturday at a family gathering to commemorate the deceased. But the occasion does not go according to expectations. Forced to confront his fears and his past, to rethink the place he holds within the family, Lary finds himself constraint to tell his version of the truth. [link to the source]

EASTERN/POLISH PERSPECTIVE

I asked myself if the film Sieranevada could be important for people from Eastern Europe and outside of it. I think, it’s interesting to see which perspectives of living have adults in Romanian cities.

It was important for me to see that the revolution of 1989 is still a topic in Romanian families and even family members don’t agree on the meaning of it for Romania. It’s interesting that people drink alcohol on family gathering to commemorate the deceased and they don’t eat any food till the prist is coming.

Still one similarity to Eastern Europe is important for me the economical growth of families and the region. Money is a key tool to be healthy what we see on Lary’s mother, who becomes medical stuff to be healthy.

Love and commiting adultery were another topics which made the film Sieranevada timeless.

Have you watched the film? What do you think about it?

So I add also a trailer that you will be more curious about it.

[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=QElR86-l4nI[/embedyt]

Ponieważ szanuję Twój czas tworzę listę miejsc, bez szerokich opisów. Zachęcam jednak do poszperania się w odmętach Internetu więcej na temat podanych przeze mnie linków, organizacji, podmiotów. Sama skorzystałam z większości tych stron/miejsc i serdecznie je rekomenduję.

1. Konferencje

Zamiast pisać o rodzajach konferencji, napiszę, skąd można się o nich dowiedzieć, a mianowicie:

• Facebook:

EADH (European Association for Digital Humanities) (grupa na facebooku)

Wymiana informacji o konferencjach (grupa na facebooku)

Konferencje humanistów (strona na facebooku)

Laboratorium Cyfrowe Humanistyki UW (strona na facebooku)

• Newslettery i listy mailingowe:

W wielu placówkach naukowych informacje o konferencjach rozsyłane są poprzez newslettery, tudzież listy mailingowe. Każda „branża” ma swoje listy, a ich zebranie w jednym miejscu wykracza poza fizyczne możliwości jednej osoby.

• Strony internetowe:

Ciekawą stroną dla osób niemieckojęzycznych jest H-Soz-Kult.

2. Nienaukowe spotkania

• Kobiece:

To wydarzenia zarówno organizowane przez organizacje kobiece, jak i inicjatywy nieformalne:

Warszawskie Klub Kobiet

Klub kobiet przedsiębiorczych (Kobiety przedsiębiorcze na facebooku)

Stowarzyszenie Kongres Kobiet

• Pozarządowe/Kulturalne

To wydarzenia zarówno organizacji pozarządowych, jak i miejsc związanych z kulturą (muzeów, kin, teatrów), jak i np. spółdzielni socjalnych.

Można je znaleźć np. na stronach: http://kalendarz.ngo.pl/, https://kulturadostepna.pl i wielu, wielu innych.

• Inspirujące

Latające Kręgi z różnymi gośćmi w różnych miastach (najczęściej z kobietami i dla kobiet)

TedX – o różnej tematyce w różnych miastach

Toastmaster – dla mówców

3. Wymiana doświadczeń

Humanista to też człowiek, bloger, rodzic, pracownik, dlatego dodałam tę kategorię spotkań: „wymiana doświadczeń”.

• Blogerskie

SeeBlogers

Blog Forum Gdańsk

Blogotok

bloSilesia

Blog Conference Poznań

Ciekawy komentarz możecie znaleźć tutaj: http://przedsiebiorcza.com/2016/02/8-spotkan-networkingowych-dla-kobiet-w-ktorych-warto-brac-udzial/

• Rodzicielskie:

Np. „Urodziłam życie” w Fundacji Sto Pociech.

A Ty jakie miejsca cenne dla humanisty polecasz?

DIFFERENCES

Important are also other differences, living in high mountains and in a city next to the mountains, living as a adopted child and a loving child of „own” parents, coming from a French family and a not-French/imigrants family.

SIMILARITIES

Nevertheless there were also some basic similarities between the young adults. They are both lonely. They don’t believe in themselves. They struggle with their parents in different terms.

PLOT

Both young adults are Damien and Tom. Damien lives with his mother Marianne, a doctor, while his father is on a tour of duty abroad. He is bullied by Thomas. Meanwhile, Tom’s foster mother is facing a difficult pregnancy and Marianne invites Tom to live with her family for the time being. The two foes are thus forced to live together. The boys find themselves living together.

EASTERN PERSPECTIVE

I asked myself if the film could be important for young adults in Eastern Europe. I think, it’s interesting to see which perspectives of living have young adults in French mountains region. It was important for me to see that Tom could live in the city with the help of school in case his parents couldn’t afford it. It’s interesting how often French people drink wine, e.g. mother of Damien offered wine to Tom.

Still one similarity to Eastern Europe is important for me, both young adults don’t show up with their homosexual orientation in public. Other similarities are called above.

One remark more: Damien’s mother seems to be an open minded person and it’s not related to the culture but to the attitudes toward life. One can say, she earns good, so she can afford more and be more open minded. But it’s stll a question of attitude. Many rich people live in stress and are not ready to change anything in their private live.

Have you watched the film? What do you think about it?

So I add also a trailer that you will be more curious about it.

[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=YOSPninRQwI[/embedyt]

1. Czym się zajmujesz w różnych sferach swojego życia i skąd motywacja do akurat tych przedsięwzięć?

Ze mnie jest takie „multi kulti”, jeśli chodzi o role. Zawsze lubiłam robić dużo, szybko i jeszcze więcej. Tak też zostało do teraz. Może zacznijmy od edukacji, aktualnie jestem studentką pedagogiki sądowniczo – penitencjarnej. Z powołania od zawsze, chciałam angażować się w życie drugiego człowieka, w pewien sposób być jego wędką do zmiany czyli marchewki. Jednak na studiach udzielam się głównie w wolontariacie dziecięcym, prowadząc zajęcia z dziećmi w szkołach i domach dziecka. To zajmowało mi główną część studenckiego czasu, ze względu na ogromną sympatię dla najmłodszych i chęć pracy z nimi.

Od kilku lat zajmuje się fotografią, najpierw amatorsko, później uczęszczając do akademii fotografii, teraz pracując jako fotograf. Jest to moja największa pasja, można powiedzieć, że nie rozstaje się z aparatem. Fotografia pozwala mi zatrzymywać chwilę i pokazywać ludziom to, czego sami nie dostrzegają. W pewien sposób łączę zamiłowanie do dzieci z fotografią, bo są to moi najczęstsi modele. Bardzo często stoję, również po drugiej stronie obiektywu w roli fotomodelki. Jest to sposób dorabiania i spełniania swoich marzeń z dzieciństwa, przybierania różnych ról i postaci. Od dzieciństwa zajmuje się również pisarstwem, na wielu płaszczyznach. Zaczynałam od konkursów dla dzieci, na które pisałam rymowanki.

Później przez długi lat zajmowałam się poezją, aktualnie spełniam się pisząc na stronie, dorabiając jako copywriter, pisząc opowiadania i od dłuższego czasu książkę fantasy o tematyce równości w 2050. To taka moja wizja, do czego może doprowadzić brak równości w teraźniejszości Od niedawna jestem również aktywistką w środowisku LGBT, zaczęłam działać tworząc bloga Okiem Lesbijki. Chciałam dołożyć swoją cegiełkę i pokazać, jak można być szczerym w stosunku do siebie i innych oraz pogodzonym i w pewien sposób dumnym z siebie samej. Staram się uczestniczyć w różnych marszach, spotkaniach, opisywać książki i publikacje wydawane na temat osób homoseksualnych i transseksualnych. Podobnie staram się działać w kwestiach praw zwierząt i ekologii, sama żyjąc w sposób zielony, uczestnicząc w różnych inicjatywach i angażując się w działania i petycje organizacji pro zwierzęcych.

2. Czy te działania mają związek z wartościami, którymi się kierujesz w życiu? Jeśli tak, to jakimi?

Z pewnością mają ogromny związek z wartościami, które są dla mnie ważne. Studia wybrałam głównie ze względu na dobro, jakie staram się dostrzegać w każdym człowieku. Często mówię, że chciałabym, aby spojrzeli na siebie, moimi oczami, byłoby im znacznie łatwiej zaakceptować samych siebie. Do każdego wolontariatu, niezależnie czy z dziećmi czy Szlachetna Paczka, w którą angażuje się od x czasu, pcha mnie chęć uszczęśliwienia choćby w najmniejszy sposób, ludzi spotkanych na swojej drodze.

Fotografia zaś jest dla mnie pokazaniem piękna, którego nie dostrzegamy na co dzień. Pozowanie jest dla mnie wyrażeniem akceptacji dla siebie, na co najczęściej zwracam uwagę kobietom. Właśnie z takim przekazem współtworzyłam trzy lata temu projekt Atrakcyjne Młode Mamy.

Pisarstwo jest dla mnie wyrażenie siebie, przekazanie ludziom wartości, które są dla mnie istotne i spraw, które poruszają mnie dogłębnie. Aktywności w środowisku LGBT niosą ze sobą największe wartości – akceptacja swojej osobowości, równość w różnorodności, niezbywalne prawa każdego człowieka z racji jego człowieczeństwa.

3. Czy wybór obszarów działania ewoluował w Twoim życiu, czy „od zawsze” wiedziałaś, że będziesz się akurat tym zajmować?

Od dzieciństwa wiedziałam o tematach takich jak pisarstwo, fotografia, pozowanie, prawa zwierząt, bo na wegetarianizm przeszłam w wieku 11 lat i już wtedy biegałam do szkoły z pierwszymi petycjami. Jedynie aktywność w kwestiach LGBT nadeszła później niż powinna, z racji późnej akceptacji tego, kim jestem.

4. Czy wyobrażasz sobie teraz podjąć się działania w zupełnie innych obszarach? Jeśli tak, to jakich i dlaczego, a jeśli nie, to też dlaczego?

Widzę siebie w jeszcze kilku rolach, ale są one powiązane z aktualnymi, między innymi dziennikarstwo, pomoc humanitarna, pomoc kobietom.

5. Jak udaje Ci się to wszystko czasowo połączyć? Czy masz jakieś sprawdzone sposoby na łączenie Twoich dziedzin aktywności?

Sama nie wiem jak, angażuje się w różne rzeczy w różnorodnym czasie. Czasami tempo jest bardzo wolne i poświęcam się jednej roli, czasami kilku naraz. Dużo pomagają mi moi życiowi pomocnicy, czyli przyjaciele, w ten sposób udaje mi się wszystko łączyć.

6. Pracujesz jednocześnie nad kilkoma zadaniami w obrębie jednego obszaru? Czy tylko nad jednym w jednym obszarze? Jeśli pracujesz „w trybie” mono, jak wyglądają „przejścia” pomiędzy tymi obszarami/zadaniami?

Jak wyżej, zależy od momentu mojego życia. Czasami skupiam się na jednym zadaniu, czasami jestem zmuszona łączyć wszystko naraz.

7. Co sądzisz o interdyscyplinarnym podejściu do życia, dużej różnorodności podejmowanych działań? Czy jest to nastawienie podziwiane czy raczej negatywnie oceniane w naszym społeczeństwie? Czy według Ciebie istnieje „limit” prób „wchodzenia w nowe”?

Żadne limity dla mnie nie istnieją, to tak na wstępie. Należy wchodzić w nowe, gdy tylko czuje się taką potrzebę, najgorsze co możemy to stać w miejscu. Różnorodność jest genialną sprawą jedynie wtedy, kiedy nas nie męczy, nie czujemy się przytłoczone i możemy poświęcić się innym swoim pasjom, zadbać o zdrowie i o rodzinę. Tylko wtedy ma to sens.

8. Czy wg Ciebie działanie w różnych obszarach, np. księgowość, malarstwo, Internet, wymaga szczególnych predyspozycji, czy każdy może spróbować? Co poradziłabyś osobom, które jeszcze nie spróbowały zacząć działać w „czymś zupełnie innym”, a chciałyby?

Wydaje mi się, że umiejętności się łączą na przykład dokładność księgowego może skutkować skrupulatnością i dbałością o szczegóły w malarstwie. Z pewnością musimy szukać i ćwiczyć umiejętność, którą chcemy posiadać, aby dojść do jakiegoś celu. Żadna z nich nie przychodzi od tak, ale i żadna nie jest niemożliwa. Każda zaś może przydać się w nieoczekiwanym dla nas momencie, nie do końca w dziedzinie, do której jest przeznaczona.

9. Gdzie / Od kogo można się nauczyć, jak skutecznie działać w kilku obszarach? Czy masz jakichś swoich mistrzów w tej materii? Zdradzisz nam, kto nim jest? Gdzie się uczyłaś, działać tak „szeroko”?

Absolutnie nie wzoruje się na nikim, nie interesuje się coachingiem, nie mam żadnych swoich autorytetów. Wszystko to robię instynktownie i z natury.

Czy interdyscyplinarność to błąd?

Skoro, parafrazując rozmówczynię, nigdy nie wiadomo, do czego jaka umiejętność nam się przyda. Jednocześnie interdyscyplinarność nie powinna być „męcząca”, z czym się w pełni zgadzam. Jeśli chodzi o poglądy moich rozmówców: Drogi Czytelniku, proszę Cię o tolerancję i kulturę komentowania. Inaczej Twój komentarz zostanie usunięty.

Zdjęcia – Konrad Schmidt, zdjęcie dot. Szlachetnej Paczki – Arek Gmurczyk

Marta Bartosińska – kim jest?

1. Czym się zajmujesz w różnych sferach swojego życia i skąd motywacja do akurat tych „przedsięwzięć”/”ról”?
Obecnie jestem „pełnoetatową” Zdalną Babką bez etatu. Jestem kobietą rozwijającą swoją firmę i pasję. Aktualnie, obok żony, to najważniejsza rola jaką pełnię. W wolnym czasie staram się pomagać potrzebującym dzieciom, które mimo, że nie pracuje już z nimi zawodowo, nadal są dla mnie bardzo ważne. Aktywnie działam również w grupie biznesowej Szpilki po godzinach. A skąd motywacja ? Po prostu robię to, co lubię. To wystarczy.

2. Czy te działania (role) mają związek z wartościami, którymi się kierujesz w życiu? Jeśli tak, to jakimi?
Zdecydowanie tak. Szczerze mówiąc, do niedawna nie zdawałam sobie z tego do końca sprawy. W pewnym momencie zaczęłam dzielić moje dorosłe życie na dwa okresy – przed powstaniem firmy i obecny, czyli po powstaniu firmy. W tym okresie „przed firmowym” byłam nauczycielem przedszkolnym, z doświadczeniem w pracy w domu dziecka. Osobą totalnie nastawioną na drugiego człowieka, wspieranie go, budowanie silnej więzi. Kiedy założyłam firmę wydawało mi się, że w pewnym sensie porzuciłam te wartości, co było zaskakujące dla mnie samej – bo zawsze wydawały się one dominującymi.

Po kilku miesiącach funkcjonowania firmy, wiem jednak, że mimo tak różnej branży, jestem nastawiona na to samo. Najważniejsze jest dla mnie fajna, ciepła współpraca z klientem, a także to, by pomoc mu stworzyć coś wartościowego i zgodnego z jego oczekiwaniami. Firma to moje pasja, sposób na realizowanie siebie – biznes jest na drugim miejscu. Ponadto prowadzenie własnego biznesu pozwala mi realizować jeszcze jedną z kluczowych dla mnie wartości – wolność. Z perspektywy czasu wiem, że to właśnie jej brakowało w moim poprzednim życiu.

Jak doszła tu, gdzie jest?

3. Czy wybór „obszarów” działania ewoluował w Twoim życiu, czy „od zawsze” wiedziałaś, że będziesz się akurat tym zajmować, czym się zajmujesz teraz?
Zdecydowanie ewaluował, zwłaszcza na – takim obserwowalnym z zewnątrz – poziomie. Zawsze kochałam dzieci, pracę z nimi, nie wyobrażałam sobie innego zawodu. Aczkolwiek w moim życiu zawsze ważne były komputery. Snułam więc plany o pracy w domu dziecka, rozmontowując w tym czasie kolejny komputer. Zgodnie z marzeniami poszłam na studia pedagogiczne, ukończyłam je z wyróżnieniem, po czym zaczęłam pracę w zawodzie.

Ciągle czułam jednak, że czegoś mi brakuje, dodatkowo zdrowie dawało mi sygnały, że praca z 30 osobową grupą dzieci, choć najcudowniejszych na świecie, nie jest dla mnie najlepsza. Wtedy zaczęły się pierwsze nieśmiałe marzenia o własnej firmie, choć do marzeń o firmie z branży IT wciąż było daleko, bo w mojej głowie wciąż królowało przekonanie, że bez studiów o kierunku informatycznym nie mam o czym myśleć.

4. Dlaczego akurat te dziedziny? Jakie mają one znaczenie z perspektywy Twojego całego życia?
Tak naprawdę ciężko mi się odnieść do tego pytania, odpowiedź nie jest oczywista dla mnie samej. Myślę, że potrzeba pracy z dziećmi, pomocy im, wzięła się z tego, że jestem jedynaczką, która zawsze bardzo chciała mieć rodzeństwo – pierwszy raz postawiłam swoją nogę w domu dziecka, gdy sama miałam 7 lat. Z biegiem lat ta potrzeba tylko ewaluowała.

A skąd zamiłowanie do komputerów? Nie wiem, od dziecka lubiłam przy nich grzebać, nigdy nie bałam się próbować czegoś samodzielnie naprawić. Komputer nigdy nie wydawał mi się przerażającą maszyną, był dla mnie raczej pudełkiem pełnym możliwości. Myślę, że nie bez znaczenia jest także to, że mam za męża świetnego programistę, przy boku którego mogłam już kilka lat temu realizować swoje pierwsze projekty.

Gdzie jest i jak działa?

5. Czy wyobrażasz sobie teraz podjąć się działania w zupełnie innych obszarach/rolach? Jeśli tak, to jakich i dlaczego, a jeśli nie, to też dlaczego?
Obecnie nie. Czuję, że jestem wreszcie we właściwym miejscu. Kocham to co robię i chcę się temu oddać w 100%.

6. Jak udaje Ci się to wszystko czasowo połączyć? Czy masz jakieś sprawdzone sposoby na łączenie Twoich dziedzin aktywności/ról życiowych?
Myślę, że nie ma na to recepty. Na każdą osobę działają inne sposoby. Nie będę oryginalna mówiąc, że trzeba robić to co się lubi, kocha, wtedy praca przestaje być pracą, a staje się przyjemnością. Przy tym wszystkim trzeba oczywiście pamiętać, żeby zachować umiar i odchodzić czasem od komputera na rzecz innych przyjemności. Na co dzień żyję bardzo aktywnie, dużo podróżuje, mam mało wolnego czasu, co paradoksalnie chyba bardziej mobilizuje mnie do tego, aby nie odkładać niczego na później i wykonywać swoją pracę jak najlepiej, ale i jak najsprawniej. Idzie mi to całkiem nieźle, choć przyznaję, że porządki w domu nie są moją mocną stroną.

Interdyscyplinarność w ujęciu jednostkowym i ogólnym

7. Pracujesz jednocześnie nad kilkoma zadaniami w obrębie jednego obszaru? Czy tylko nad jednym w jednym obszarze? Jeśli pracujesz „w trybie” mono, jak wyglądają „przejścia” pomiędzy tymi obszarami/zadaniami?
Do tej pory zazwyczaj pracowałam nad wieloma obszarami jednocześnie. Obecnie zdecydowanie cenię sobie jednak pracę nad jednym zadaniem. Możliwość pracy nad jednym obszarem kojarzy mi się z dużym komfortem, do którego oczywiście dążę Dużo czasu zajęło mi zrozumienie, że praca nad jedną rzeczą jest w moim wydaniu efektywniejsza. Zauważyłam też, że praca nad wieloma obszarami wywołuje we mnie stres, rozdrażnienie. Wciąż zdarza mi się podejmować kilka działań jednocześnie, ale bardzo tego nie lubię. Jednozadaniowość sprawdza się w moim życiu zawodowym, w życiu prywatnym zdecydowanie wciąż jestem wielozadaniowcem.

8. Co sądzisz o interdyscyplinarnym podejściu do życia, dużej różnorodności podejmowanych działań? Czy jest to nastawienie podziwiane czy raczej negatywnie oceniane w naszym społeczeństwie? Czy według Ciebie istnieje „limit” prób „wchodzenia w nowe”?
Wydaje mi się, że nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. W jednych grupach społecznych jest podziwiane, w innych wręcz przeciwnie. Mi osobiście bliższa jest koncepcja wyspecjalizowania się w konkretnych dziedzinach. Sama długo poszukiwałam swojej drogi, ale na każdej drodze na której aktualnie się znajdowałam dawałam 100% z siebie, starałam się zdobyć jak najwięcej wiedzy, umiejętności.

Dobrze oddawać się czemuś maksymalnie, zachowując w sobie jednak nutkę elastyczności, która sprawi, że nasz świat się nie zawali, kiedy coś pójdzie nie po naszej myśli. A także zostawić sobie przestrzeń na zgodę na zmianę – mi zajęło dużo czasu zrozumienie faktu, że to, że połowę życia poświęciłam na rozwój w jednym kierunku nie obliguje mnie by poświęcić mu całe życie.

9. Czy wg Ciebie działanie w różnych obszarach, np. księgowość, malarstwo, Internet, wymaga szczególnych predyspozycji? Co poradziłabyś osobom, które jeszcze nie spróbowały zacząć działać w „czymś zupełnie innym”, a chciałyby?
Wychodzę z założenia, że lepiej żałować, że się spróbowało niż odwrotnie, dlatego próbować, próbować i jeszcze raz próbować. Mając przy okazji świadomość, że nie zawsze będzie łatwo, niestety w biznesie przysłowie „najtrudniejszy pierwszy krok” nie obowiązuję. Trzeba się jednak uzbroić w cierpliwość i krok po kroku robić swoje. Wierzę w to, że jeśli Twój biznes będzie Twoją prawdziwą pasją to po prostu musi udać!:)

Marta Bartosińska działa tutaj: http://zdalnebabki.pl (marta@zdalnebabki.pl).

Dziękuję za wywiad.

Zdalna Babka i Podróżystka

1. Czym się zajmujesz w różnych sferach swojego życia i skąd motywacja do akurat tych „przedsięwzięć”/”ról”?
Na dany moment jestem głównie Zdalną Babką i tworzę strony internetowe. Jeśli jednak znajdę chwilę czasu, zamieniam się w Podróżystkę i odkrywam nowe dla mnie miejsca, zarówno w Polsce jak i za granicą. To są moje dwie „służbowe” role, które jednak bardzo przenikają się z życiem osobistym. Tak bardzo, że w zasadzie nie rozróżniam życia w pracy od życia po pracy. To jest po prostu jedno i to samo życie, które sobie stworzyłam i z którego czerpię garściami.

2. Czy te działania (role) mają związek z wartościami, którymi się kierujesz w życiu? Jeśli tak, to jakimi?
Mają. Tak naprawdę do stworzenia i przyjęcia tych ról popchnęła mnie bardzo duża potrzeba niezależności i wolności. Chciałam sama być sobie szefem i decydować o wszystkim.

Ewolucja

3. Czy wybór „obszarów” działania ewoluował w Twoim życiu, czy „od zawsze” wiedziałaś, że będziesz się akurat tym zajmować, czym się zajmujesz teraz?
Szczerze mówiąc to nawet mi się nie śniło, że będę zajmować się akurat takimi tematami, chociaż zawsze je lubiłam. Musiałam przejść jednak konkretną ścieżkę, pokonać własne ograniczenia, nauczyć się kilku rzeczy i dopiero dotarłam do tego danego „obszaru”. Patrząc na drogę, którą pokonałam, nie wiem czy to co robię jest ostateczne, czy też za jakiś czas coś mi się odmieni i pójdę w zupełnie innym kierunku. Czas pokaże.

4. Dlaczego akurat te dziedziny? Jakie mają one znaczenie z perspektywy Twojego całego życia?
Te dziedziny są wynikiem wielu różnych zdarzeń i decyzji, które podjęłam. Niektóre były bardziej przemyślane, inne mniej, jednak ich suma doprowadziła mnie do takiego miejsca w jakim jestem teraz. Dlaczego te dziedziny? Nie wiem, tak wyszło.

Łączenie dziedzin

5. Czy wyobrażasz sobie teraz podjąć się działania w zupełnie innych obszarach/rolach? Jeśli tak, to jakich i dlaczego, a jeśli nie, to też dlaczego?
Wyobrażam sobie, bo już kilka razy mi się to przydarzyło. W obecnej sytuacji czuję się jednak na tyle komfortowo i pewnie, że nie wiem kiedy i czy w ogóle do tego dojdzie. Jednak jestem w stanie to sobie wyobrazić.

6. Jak udaje Ci się to wszystko czasowo połączyć? Czy masz jakieś sprawdzone sposoby na łączenie Twoich dziedzin aktywności/ról życiowych?
Wciąż pracuję nad zarządzaniem sobą w czasie. Raz wychodzi mi to lepiej, a raz gorzej. Dlatego na dany moment nie podzielę się żadnymi sprawdzonymi sposobami, gdyż wciąż testuję różne.

7. Pracujesz jednocześnie nad kilkoma zadaniami w obrębie jednego obszaru? Czy tylko nad jednym w jednym obszarze? Jeśli pracujesz „w trybie” mono, jak wyglądają „przejścia” pomiędzy tymi obszarami/zadaniami?
Tak, projektów jest dużo, w Zdalnych Babkach jesteśmy na razie we dwie w sekcji technicznej, więc nie mamy wyjścia. Musimy pracować nad kilkoma zadaniami w obrębie jednego obszaru.

Limit, determinacja, równowaga

8. Co sądzisz o interdyscyplinarnym podejściu do życia, dużej różnorodności podejmowanych działań? Czy jest to nastawienie podziwiane czy raczej negatywnie oceniane w naszym społeczeństwie? Czy według Ciebie istnieje „limit” prób „wchodzenia w nowe”?
Szczerze mówiąc nie mam pojęcia w jaki sposób jest to oceniane w polskim społeczeństwie. Obracam się obecnie często w kręgach, które właśnie tak różnorodnie działają i jest to odbierane pozytywnie, przez osoby z tych kręgów. Jak jest jednak w przypadku innych…? Nie wiem i nie za bardzo mnie to interesuje. Wychodzę z założenia, że każdy ma własne życie i powinien interesować się głównie nim. Jeśli więc wciąż nie boi się szukać swojej drogi, to nie ma dla niego limitu prób.

9. Czy wg Ciebie działanie w różnych obszarach, np. księgowość, malarstwo, Internet, wymaga szczególnych predyspozycji? Co poradziłabyś osobom, które jeszcze nie spróbowały zacząć działać w „czymś zupełnie innym”, a chciałyby?
Oczywiście, że wymaga. Niezbędna jest szczególnie determinacja i chęć do działania w różnych obszarach. Takie działanie jednak pozwala na zachowanie równowagi w życiu. Nie potrafiłabym zajmować się tylko i wyłącznie jednym tematem, jedną dziedziną, mieć tylko jedną rolę. Czasem po prostu niezbędne jest oderwanie i zdystansowanie się od tego czym się zajmuję. Dzięki temu mogę wrócić potem do roli ze zdwojoną mocą.

Dziękuję za wywiad.

Agata, czyli zdalna babka, działa tutaj: http://podrozystka.pl/ (agata@gildiawedrowcow.pl) i tutaj: http://zdalnebabki.pl (agata@zdalnebabki.pl).

Na czym polega skuteczne tworzenie społeczności?

Mam na myśli społeczność wokół bloga albo biznesu, która jest w dużym stopniu trwała.

1. WARTOŚCI A TREŚCI:

   Czy wiesz, jakie wartości są teraz dla Ciebie najważniejsze w życiu? Jeśli tak, jesteś zarówno szczęściarą/szczęściarzem, bo masz czas na tę ważną refleksję :), jak i osobą starającą się żyć świadomie. Jeśli nie, nic straconego. Przeczytaj koniecznie o szukaniu wartości Jadwiga Korzeniewska napisała ciekawy artykuł (ciekawym pomysłem jest stworzenie „konstytucji wartości”). Przestaw je w prosty, ale interesujący sposób – mogą one odnosić się do zasobów: pieniądze, czas, albo idei, takich jak miłość, godność, szczęście, albo innych fenomenów, takich jak rodzina.

   W czasach, w których większość produktów i usług jest „na wyciągnięcie ręki”, wartości, są tym, czego ludzie poszują najbardziej. Nawet robiąc codzienne zakupy, może zoobserwować, jakie wartości są dla nas ważne. Kupując dany produkt, kierujemy się np. wiarą w jego działanie na rzecz albo przeciwko czemuś. Z jakichś powodów nie kupujemy produktu innej marki, w innej cenie. Nawet jeśli produkt jest bezmarkowy, oszczędzając pieniądze, kierujemy się np. dobrem naszych bliskich, gdyż niewydane na ten produkt pieniądze możemy np. wydać na przyjemność „we dwoje”.

   Piszemy bloga, tworzymy podcasty, vlogi, tworzymy ulotki, plakaty. Jeśli nie rozwiązują one jakiegoś znaczącego problemu, nie dostarczają wartościowych treści (tekstowych, video albo audio), bazujących lub odnoszący się do jakichś wartości, jest duża szansa, że odbiorca zapomni o nich następnego dnia, w następnych godzinach, za chwilę.

2. ODBIORCY I PROMOCJA:

   Odbiorcy są kluczowi w społeczności, zastanów się dla kogo tworzysz treści, możesz też po prostu testować i przedstawiać swoje treści w różnych już istniejących grupach/społecznościach. Ze szkolenia Marcina Osmana, przedsiębiorcy, trenera i blogera, wyniosłam, że nie trzeba mieć zbudowanej silnej społeczności wokół swoich produktów, żeby zacząć je sprzedawać. Trochę inaczej jest z usługami. Tutaj Marcin zaleca, żeby posiadać ograniczoną liczbę odbiorców, z którymi relacje są przynajmniej pogłębione. Jednak jak pokazuje przykład firmy Time for Wax Izabeli Makosz, można stworzyć dużą firmę w Polsce, świadczącą dość wąski zakres usług jak depilacja woskiem, bardzo dbając o klientki/klientów.

   Promocja organiczna i „wspierana”, organiczna odnosi się do SEO, „wspierana” to nie tylko płatne reklamy, ale też np. obecności na innych blogach, stronach, w innych miejscach, inicjowanie ciekawych współprac Jeśli chodzi o SEO – polecam Wam artykuł – Karoliny Krysztofiak – 20 darmowych sposobów na zwiększenie ruch na stronie lub blogu

3. WIĘZI:

   Tym co definiuje społeczność są relacje, a nawet więzi. Tworząc więzi, nie tylko będą one Cię motywować do dalszej pracy, ale masz też sporą szansę na feadback na temat Twoich produktów/usług. Można to robić, budując listę odbiorców regularnych listów e-mail lub listę telefoniczną/e-mailową klientów. W ten sposób można uniezależnić się też od wyszukiwarek i innych portali w dotarciu do zainteresowanych Twoją osobą, firmą, produktami, czy też usługami. Można też również dzielić się swoją wiedzą, umiejętnościami na spotkaniach sieciujących, branżowych, eksperckich i in. Można w ten sposób odnieść nawet dużo większy sukces, gdyż ciągle jeszcze bardziej wierzymy osobie poznanej osobiście niż przez Internet, tak jak słowu drukowanemu aniżeli online.

4. PRODUKTY lub USŁUGI:

   Pod słowem „produkt” rozumiem także artykuł, nagranie, czy też spotkanie (np. zarejestrowane w formie audio lub video). Stwórz produkty, które wniosą wartość dla Twoich odbiorców, bazując na swoich wartościach, np. kurs online. Takie produkty/usługi możesz rozdawać, sprzedawać na własnej stronie lub stronach innych sklepów, kooperatyw (społeczność kreatorek jutra otwiera właśnie taką stronę dla tzw. „producentek”). Dla przykładu podam tutaj Platformę Wiedzy Pani Swojego Czasu. Uważam to miejsce za wzorcowe dla początkujących przedsiębiorców/przedsiębiorczyń i życzyłabym sobie i Wam, aby powstawało ich więcej – dedykowanych konkretnym problemom, wartościom.

5. PRZEJRZYSTOŚĆ:

   Jeśli coś planujesz, zmieniasz, rozwijasz, powiadom swoją społeczność. Nagła zmiana np. warunków sprzedaży drastycznie obniża zaufanie do sprzedającego. Pozwól się poznać, bezosobowe e-maile, osoby posiadające inny wizerunek w Internecie a inną osobowość w realu, nie wzbudzą zaufania. strategię wprowadzania tych celów w życie Do tego artykułu zainspirowała mnie Melyssa Griffin  i jej video pt. Five steps for creating a successful and profitable blog.

   Jak u Was wygląda tworzenie społeczności? Co Wy dodalibyście od siebie? A może uważacie któryś  z punktów za kontrowersyjny lub niepotrzebny?

   Fot. Rosmarie Voegtli. CC BY 2.0.

Organizacja webinara

Ponieważ Santi z Love by Santi nagrała blisko godzinne nagranie pt. Jak ustawić Google Hangout na żywo tak, aby poprowadzić webinar?, dlatego nie będę tego powtarzać tutaj jeszcze raz. Natomiast organizacja webinara w Click Meeting / Click Webinar jest dokładnie omówiona w formie video tutaj.

Rejestracja na webinar, płatność

Polecam wykorzystywać do tego zewnętrzne (inne niż oba omawiane tutaj narzędzia) programy do zbierania e-maili. Szczególnie Click Meeting / Click Webinar ma dość zaawansowany system zbierania e-maili i zbierania statystyk udziału, ale jeśli np. wysyłamy newsletter i korzystamy już z programu do gromadzenia kontaktów do naszych odbiorców, nie ma potrzeby przechodzenia teraz na te funkcje w Click Meeting / Click Webinar.

W Click Meeting / Click Webinar można organizować szkolenia płatne, gdy wykorzystamy funkcję ograniczenia dostępu do „wirtualnego pokoju” poprzez ochronę Hasłem lub Tokenem. Płatność można wprowadzić poprzez PayU.

Prywatność lub publiczność webinara

W przypadku Google Hangout webinar może być dostępny publicznie  w Internecie lub też zamknięty dla przypadkowych oglądających. Aby „zamknąć” webinar trzeba wysłać zaproszenie do udziału w nim e-mailem. W przypadku Click Meeting / Click Webinar z reguły, żeby wejść na webinar, trzeba znać link do niego.

Meritum

Webinar trwa średnio minimum 45 minut. Cele webinara są często merytoryczne i marketingowe, a czasem także sprzedażowe. O ile meritum i marketing mogą się przeplatać, o tyle sprzedaż najczęściej odbywa się tylko i głównie pod koniec webinara. Meritum webinara zanotuj w prezentacji np. Power Point lub Prezi. Poszukaj ładnych zdjęć, które uatrakcyjnią Twój przekaz, rozluźnią słuchających

Prowadzenie odbywa się najczęściej na zasadzie prezentacji, ale może to być też dialog z osobami czatującymi, a w Click Meeting / Click Webinar można nawet prowadzić ćwiczenia przez współdzielenie pulpitu, wspólne rysowanie po tablicy, ankiety, rozmowy audio/video z każdym z uczestników. Najczęściej webinary to jest one man shop, ale zdarzają się webinary, które są w formie wywiadu np. z ekspertem. Idealnie byłoby, gdyby poza prowadzącym obecny był też moderator dyskusji na czacie.

Czas i atmosfera

Webinary najczęściej odbywają się po południu, bardzo rzadko rano. Szczególnie wieczorem atmosfera nawet bardzo merytoryczna nie powinna być sztywna. Osoby obecne przychodzą najczęściej z dobrym, pozytywnym nastawieniem i chęcią poznania czegoś nowego, tym bardziej przystępna formuła jest tutaj bardzo ważna.

Przygotowanie, przypomnienia i podsumowanie

Najważniejsze jest przygotowanie meritum webinara i jego wypromowanie. Rozpoczęcie promowania można próbować rozpoczynać na tydzień przed webinarem, ale można też rozłożyć to trochę w czasie i zacząć już na ok. 3 tygodnie przed. Tak czy siak z moich obserwacji wynika, że coraz trudniej jest przyciągnąć oglądających webinar „na żywo”, szczególnie jeśli prowadzący zapowiada, że wyśle nagranie osobom zainteresowanym. Tym bardziej ważne jest wysłanie przynajmniej 2 przypomnień o odbywaniu się webinara, najlepiej z zewnętrznego systemu do obsługi e-maili, na dzień przed webinarem i na kilka godzin, a nawet na godzinę przed nim.

Po webinarze Click Meeting / Click Webinar pozwala wysłać „automatyczne” podziękowanie za udział. Natomiast w dobrym zwyczaju jest wysłanie osobistego podziękowania, ew. z linkiem do nagrania.

Technikalia

Najlepiej mieć kamerkę zewnętrzną, lampkę oświetlającą naszą twarz, nawet jeśli mamy dobre oświetlenie górne w pomieszczeniu i słuchawki z mikrofonem.

Idealnie byłoby mieć drugi laptop z tym samym oprzyrządowaniem jako „back up” dostępny na czas webinara.

Aby nie zapomnieć o włączeniu nagrywania webinara, najlepiej przygotować sobie jakąś kartkę z napisem „włącz nagrywanie”.

Zdaję sobie sprawę, że nie wyczerpałam tematu, dlatego zapraszam, piszcie, gdybyście mieli jakiekolwiek pytania.

Pierwsza rozmowa to „rozmowa-petarda” z Anną Katarzyną Tomkiel-Cope, którą poznałam na Latającym Kręgu w Warszawie całkiem niedawno. Jestem pod wrażeniem, jak twórcza i inspirująca jest to osoba. Oddaję głos rozmówczyni.

1. Czym się zajmujesz w różnych sferach swojego życia i skąd motywacja do akurat tych przedsięwzięć?

A które z różnych sfer życia masz na myśli? Życie społeczne, emocjonalne, intelektualne, cielesne, duchowe? Czy też masz na myśli przedsięwzięcia czysto zawodowe? Jeśli chodzi o ścieżkę zawodową – biorę w tym roku udział w rekrutacji na studia doktoranckie, by pisać o różnych ścieżkach rozwoju co jest zdaje się tematem także Twojego bloga! Ja opisując te różne ścieżki życia/zawodowe będę korzystała definicji różnych płatków tzw. Lotosu Jaźni, który jest wypadkową teorii J. F. Hollanda na temat sześciu typów osobowości, sześciu typów jungowskich wg Myers-Briggs oraz badań nad motywacją Cattella. Moją motywacją do rozpoczęcia ścieżki naukowej jest wewnętrzna potrzeba zajmowaniem się teoriami i ich odzwierciedleniem w rzeczywistości. Czy też odzwierciedleniem rzeczywistości w teoriach :). Oraz oczywiście zaspokojenie potrzeby częstszego przebywania wśród ludzi których teorie i idee interesują :).

Poza tym działaniem śpiewam i piszę teksty w zespole grającym połączenie muzyki reage i hip hopu. Dla mnie ta muzyczna odskocznia jest pracą z uczuciami, nastrojami i przekazywaniem swoich teorii w sposób „śpiewający” :-). Zawodowo uczę studentów w Uniwersyteckim Kolegium Kształcenia Nauczycieli Języków Obcych Uniwersytetu Warszawskiego (pierwsze studia jakie ukończyłam to było Nauczycielskie Kolegium Języka Angielskiego, potem pedagogika, i kierownictwo duchowe na teologii), mam na swoim koncie także wiele tłumaczeń na angielski (głównie tekstów z obszarów sztuki współczesnej – dla Zachęty i dla portalu artystycznego www.2b.art.pl).

Ostatnio motywowana chęcią pomocy początkującym nauczycielom w zorientowaniu się czy nadają się do tej pracy – przerobiłam książkę którą napisałam dla nauczycieli przed magisterium z pedagogiki (a dzięki której przyjęto mnie od razu na czwarty rok pedagogiki), zatytułowałam ją „Rozumne Serce” i zastanawiam się, jak ją udostępniać (papierowo czy internetowo) i czy warto byłoby robić na ten temat wykłady w szkołach. Piszę też troszkę nową książkę „Boskie Artystki” o kobietach artystkach współczesnych działających na różnych polach.

Planuję zorganizować w najbliższych latach coroczny Festiwal Sztuk (naprawdę) Pięknych prezentujący współczesne dzieła artystyczne – malarstwo, muzykę, video, instalacje – które faktycznie będą piękne estetycznie i etyczne zarazem, harmonijne, przyjemne i dające wytchnienie zmysłom. Zrobię taki festiwal, jeśli znajdę jeszcze dwie osoby, które miałyby ochotę robić go wspólnie. Proszę o kontakt osoby zainteresowane (na e-mail: beautiful.city.2016@gmail.com). Mam ochotę także od czasu do czasu podpowiadać ludziom na indywidualnych konsultacjach, jaką ścieżkę zawodową dobrze by było aby wybrali w danym momencie życia – podczas takiej konsultacji będę oczywiście korzystać z “Lotosu Jaźni”.

2. Czy te działania mają związek z wartościami, którymi się kierujesz w życiu? Jeśli tak, to jakimi?

Tak oczywiście – moje najważniejsze wartości to prawda, piękno, wolność, mądrość, intuicja, wiedza i miłość.

3. Czy wybór obszarów działania ewoluował w Twoim życiu, czy „od zawsze” wiedziałaś, że będziesz się akurat tym zajmować?

Jeśli chodzi o działanie ukierunkowanie na poszukiwanie prawdy, mądrości, wiedzy, mądrości i miłości – to rzeczywiście od zawsze wiedziałam, że będę się akurat tym zajmować, bo właściwie niewiele więcej mnie interesowało. Co znaczy, że bardzo wcześnie weszłam na tzw. ścieżkę wiedzy – charakterystyczną dla badawczego typu osobowości, którego główną motywacją jest eksploracja, a praktyką uczenie się i doświadczenie. Ale na mojej drodze zdarzało mi się także bywać na innych ścieżkach: ścieżce indywidualnej przemiany – typowej dla artystycznego typu osobowości, co głównie realizowało się w pisaniu i śpiewaniu piosenek, wierszy, stworzeniu kilku mini spektakli. Z kolei po moich studiach pomagisterskich z kierownictwa duchowego na wydziale teologicznym – do których namówiła mnie znajoma, przez jakiś czas pisałam artykuły do prasy chrześcijańskiej – co było praktyką ścieżki służebnego przewodnictwa.

I jeszcze jedna ze ścieżek na pewien czas zagościła w moim życiu – tzw. ścieżka opieki typowa dla społecznego typu osobowości. Zajęłam się wówczas pracą nauczycielsko-opiekuńczą z młodzieżą, a potem – organizowaniem festiwali sztuk różnych na których promowałam potrzebujących promocji artystów. Tylko przez chwilę interesowały mnie ścieżka obowiązku typowa dla osobowości konwencjonalnej (realizującej się poprzez systematyczną pracę, rodzinę lub religię) i ścieżka braterska typowa dla typu osobowości realistycznej (bazująca na poczuciu wspólnoty działania z grupą religijną lub w poczuciu powszechnego braterstwa).
Przy okazji – w odpowiedziach na to pytanie masz wyszczególnione sześć podstawowych ścieżek zawodowych wedle typu osobowości: konwencjonalnego, społecznego, badawczego, artystycznego, realistycznego i przedsiębiorczego.

4. Dlaczego akurat te dziedziny? Jakie mają one znaczenie z perspektywy Twojego całego życia?

Dlaczego jest pytaniem o głębokie pokłady motywacji, związane zarówno z wewnętrznymi uwarunkowaniami, jak i naturalnym doświadczaniem przyjemności w związku z podejmowaniem danych decyzji, czy też tzw. przeznaczeniem. Z mojej perspektywy badawczej te „skłonności” ku niektórym dziedzinom czy też ścieżkom rozwoju wynikać mogą z doświadczeń z poprzednich wcieleń duszy – jeśli przyjmiemy istnienie reinkarnacji, lub też z wewnętrznego dostępu do pewnego rodzaju informacji i talentów związanym ze środowiskiem rodzinnym, albo też misją daną od Boga, wedle koncepcji teistycznej, albo z układu astrologicznego podczas momentu urodzin – według opisu astrologów, jak i numerologicznej analizy celu życiowego, jest też nowa dziedzina zwana „human design” która analizuje człowieka i jego wybory wedle kilku z wyżej wspomnianych interpretacji.

Gdybym korzystając z tych możliwych interpretacji oceniła moje wybory – wyszłoby, że z której strony by nie spojrzeć – wszystko się zgadza. Z perspektywy mojego całego życia wszystko, co wybieram, tka moje życie w unikalny arras i dzięki temu wpływa na życie innych ludzi tak a nie inaczej. To co pozostaje w mojej gestii to wybierać coraz lepiej, abym zarówno ja była coraz szczęśliwsza, jak i by miało to pozytywny wpływ na innych w moim środowisku, kraju, na świecie, a nawet by pozostało to pozytywnym dziedzictwem dla następnych pokoleń.

5. Czy wyobrażasz sobie teraz podjąć się działania w zupełnie innych obszarach? Jeśli tak, to jakich i dlaczego, a jeśli nie, to też dlaczego?

Obecnie mam ochotę na podejmowanie działań w interesujących dla mnie obszarach, które sprawiają mi przyjemność – związanych z nauką, artyzmem, przyrodą, pięknymi wnętrzami, sympatycznymi relacjami towarzyskimi. To są moje priorytety – aby życie moje uczynić coraz przyjemniejszym, piękniejszym, lepszym, a także społecznie pożytecznym, dzięki temu, że będę robić to co sprawia mi radość. Inne obszary mnie nie interesują, ponieważ zdążyłam poznać je na tyle, aby wiedzieć w których naprawdę czuję się dobrze. Nauczyłam się także powstrzymywać przed niektórymi działaniami zawodowymi, które mogą mi nie służyć. Zadowolenie, satysfakcja, użyteczność, przyjemność – tymi odczuciami się kieruję, aby nadać mojemu życiu taki sens jaki chcę w obecnym momencie mojego życia.

6. Jak udaje Ci się to wszystko czasowo połączyć? Czy masz jakieś sprawdzone sposoby na łączenie Twoich dziedzin aktywności?

Miewam dni, że wydaje mi się, że jedną z moich aktywności traktuję jako dominującą (badawczą), a reszta jest dodatkiem, smaczkiem, okazją do pobycia z innymi ludźmi, którzy wybierają inne ścieżki lub też formą zarabiania pieniędzy na ten czas, zanim ścieżka badawcza będzie przynosić mi odpowiednie dochody. A jednak czasem wpadam w pewnego rodzaju „natchnienie” wchodząc w daną ścieżkę i jestem w niej całą sobą w danej chwili, by w następnej wejść w inną rolę po to, by wykonać inne zadanie. Wówczas sprawdza się podejście zadaniowe – i postrzeganie siebie jako kobiety czasem podejmującej różne zadania, i wówczas źródłem mojej tożsamości jest fakt bycia kobietą, a nie identyfikacja z moją wielozadaniowością. Jeśli chodzi o czas to mam go w zupełności wystarczająco ponieważ nie mam dzieci.

7. Pracujesz jednocześnie nad kilkoma zadaniami w obrębie jednego obszaru? Czy tylko nad jednym w jednym obszarze? Jeśli pracujesz „w trybie” mono, jak wyglądają „przejścia” pomiędzy tymi obszarami/zadaniami?

Podsumowując, obecnie pracuję nad: 1. wykreowaniem pomysłu na Festiwal Sztuk Pięknych, który prezentowałby sztukę harmonijną, łagodną, przyjemną w odbiorze, etyczną i estetyczną – oraz katalogu zdjęć takich prac (ścieżka służebnego przewodnictwa), 2. rozpoczęciem pracy naukowej poprzez studia doktoranckie (ścieżka badawcza), 3. sprzedażą mojego pisarstwa i śpiewu, które przekazują idee dla mnie ważne (ścieżka służebnego przewodnictwa). Przejścia pomiędzy są spontaniczne (natchnienia), lub zaplanowane jeśli tak chcę – wówczas rozpisuję sobie plan kiedy nad czym pracuję.

8. Co sądzisz o interdyscyplinarnym podejściu do życia, dużej różnorodności podejmowanych działań? Czy jest to nastawienie podziwiane czy raczej negatywnie oceniane w naszym społeczeństwie? Czy według Ciebie istnieje „limit” prób „wchodzenia w nowe”?

Interdyscyplinarność, różnorodność działań jest typowa dla kobiecego mózgu, w którym jest więcej połączeń pomiędzy półkulami, dlatego takie działanie nie jest popularne w kulturze zdominowanej przez męskie – logiczne myślenie oparte na celach i zasadach. To tak zwane „łapanie kilku srok za ogon” – nie dające poczucia stałości, stabilności, nie wzbudzające zaufania – zwłaszcza w kulturze euroazjatyckiej. W Ameryce sprawa wygląda zupełnie inaczej – praca jest tam głównie wybierana ze względu na wysokość dochodów i często zmieniana – istnieje więc większa otwartość na przekwalifikowywanie się i zmienianie kierunku rozwoju. Jeśli chodzi o „limit prób wchodzenia w nowe” jak to określiłaś – myślę, że nie ma takiego – nasze działania powinny być wyłącznie związane z możliwością doświadczania przyjemności i sensu – odczuwania satysfakcji z czegoś (nawet chwilowej) – rozwojowej albo finansowej przy wzięciu pod uwagę, jaki będzie miała taka praca wpływ na innych – więc nie hedonizm, ale połączenie przyjemności z odpowiedzialnością/sensem.

9. Czy wg Ciebie działanie w różnych obszarach, np. księgowość, malarstwo, Internet, wymaga szczególnych predyspozycji, czy każdy może spróbować? Co poradziłabyś osobom, które jeszcze nie spróbowały zacząć działać w „czymś zupełnie innym”, a chciałyby?

Myślę, że działanie w różnych obszarach zdecydowanie wymaga szczególnych predyspozycji – absolutnie nie każdy może być księgowym, czy malarzem. Ja na przykład nie mogłabym być ani jednym ani drugim. Pierwsze byłoby dla mnie zbyt nudne i trudne, drugie zbyt samotne i wymagające zbytniego zaangażowania i wytrwałości. Poza tym w obu dziedzinach nie miałabym poczucia sensu mojego życia. To po prostu nie jest mój sens. Myślę, że jeśli ktoś chce spróbować swoich sił w „czymś zupełnie innym” – powinien dobrze siebie znać, swoje preferencje i predyspozycje, aby wiedzieć, co faktycznie nie będzie dla niego udręką. Chyba że na siłę chce rozwijać w sobie inne inteligencje (te które ma na niższym poziomie), czy też lubi nazywać to “wychodzeniem poza strefę komfortu”. Jeśli chodzi o nasze inteligencje mamy ich około 20 – m.in. poznawczą, emocjonalną, duchową, manualną, muzyczną, estetyczną, moralną, kinestetyczną, techniczną, językową i inne. Ćwiczenie się w tym, w czym jesteśmy słabi, może mieć dobre rezultaty ale wymaga nie lada poświęcenia, więc żeby życie było przyjemniejsze raczej doradza się pracy na już istniejących “zasobach” :).

10. Gdzie / Od kogo można się nauczyć, jak skutecznie działać w kilku obszarach? Czy masz jakichś swoich mistrzów w tej materii? Zdradzisz nam, kto nim jest? Gdzie się uczyłaś, działać tak „szeroko”?

Nie wiem, czy od kogoś specjalnego można się tego nauczyć, jeśli masz na myśli jakichś guru. W kwestii ogarniania kilka obszarów wystarczy spojrzeć na większość kobiet. Każda z nas potrafi robić wiele rzeczy, mamy po kilka talentów rozwijanych przez całe życie, ponieważ jesteśmy mniej ukierunkowane na jeden cel – chętniej inspirujemy się wszystkim, co nas otacza, bo tak odbiera świat nasz mózg – jesteśmy podatne na inspiracje, widzimy więcej i czujemy więcej, stąd jesteśmy bardziej rozwinięte ogólnie – chętnie też dajemy sobie przestrzeń rozwoju na wielu płaszczyznach – to głównie my jesteśmy uczestniczkami szeroko pojętej kultury, rytuałów religijnych, kursów rozwojowych, dostrzegamy także wnikliwiej naturę i dbamy o nią chętniej, zajmujemy się domem na płaszczyźnie estetycznej i sztuki kulinarnej, a dzieci – karmimy, wychowujemy, wspieramy talenty, dokonując często także ich swoistej stylizacji odzieżowej.

Kobiety poza tym interesują się wieloma rzeczami, czytają różnorodne magazyny kobiece i dużo więcej książek niż mężczyźni, oglądają programy telewizyjne na różne tematy, filmy, wiele rozmawiają wymieniając informacje – czasem wydają się bardziej roztrzepane czy rozkojarzone, gdyż ich mózg przerabia duże ilości informacji – mają jednak przez to naturalny potencjał chęci próbowania różnych rzeczy oraz ich porzucania na rzecz innych. Więcej poczucia wolności, radości tworzenia, cieszenia się codziennością.

Gdzie ja się nauczyłam działać tak szeroko? Zwyczajnie – na przestrzeni lat interesowałam się różnymi ideami i pomysłami na życie – dzięki erze informacji – książkom, tekstom, filmom, powszechnie dostępnej muzyce, sztuce, wiedzy o społecznych przedsięwzięciach. Myślę, że skuteczne działanie w kilku obszarach bierze się z zainteresowania życiem. Ja się po prostu zawsze interesowałam życiem i chciałam robić coś fajnego. Myślę, że mottem tego wywiadu, czy też tytułem mogłoby być “Interesuje mnie życie!”

Bardzo Ci dziękuję za ten wywiad na temat interdyscyplinarności w Twoim rozumieniu!
Kontakt z Anną Katarzyną Tomkiel-Cope możesz nawiązać, pisząc na e-mail: beautiful.city.2016@gmail.com.

To wyzwanie będzie miało następujący przebieg (w skrócie)

Dzień 1: WARTOŚCI – DLACZEGO WARTO OD NICH ZACZĄĆ?
Dzień 2: TREŚCI/PRODUKTY – DLACZEGO POJAWIAJĄ SIĘ JUŻ TUTAJ?
Dzień 3: WARTOŚĆ TREŚCI/PRODUKTU – JAKI MAJĄ ZWIĄZEK WARTOŚCI Z PRODUKTAMI?
Dzień 4: DWOJAKA FORMA TREŚCI/PRODUKTU – TĘ ZAGADKĘ ROZWIKŁAM DOPIERO TEGO DNIA
Dzień 5: OSIĄGALNOŚĆ TREŚCI/PRODUKTU
Dzień 6: TESTOWANIE PRZYDATNOŚCI TREŚCI/PRODUKTU
Dzień 7: GDZIE Z TREŚCIAMI/PRODUKTEM – ONLINE
Dzień 8: GDZIE Z TREŚCIAMI/PRODUKTEM – OFFLINE
Dzień 9: NARZĘDZIA I ZASADY KOMUNIKACJI
Dzień 10: HARMONOGRAM DZIAŁAŃ
Dzień 11: BUDŻET O zł lub więcej
Dzień 12: WSPÓŁPRACA, KONTAKTY, PARTNERZY A LISTY
Dzień 13: NAJPIERW JEDEN TEMAT/PRODUKT POTEM DRUGI
Dzień 14: REFLEKSJA NA TEMAT „KUCHNI” ZE SPOŁECZNOŚCIĄ

Niedawno odbyłam kilka rozmów na temat tworzenia społeczności i doszłam do wniosku, że moja wiedza bardzo się Wam przydaje, ale efektywniej byłoby, gdybym przekazywała ją „zbiorowo”, na przykład w formie wyzwania. Ja już się nie mogę doczekać i odliczam dni do 20 czerwca. W sam raz przed wakacjami zbiorę i przekażę Wam tę wiedzę w 14 pigułkach, po to abyście odpoczywając ją trawili i przerabiali, a po urlopach przeszli do implementacji jej pełną parą.

Każdego dnia będziesz otrzymywał/-a pakiet wiedzy i praktyczne wskazówki, a czasem „zadania domowe”. To wyzwanie jest bezpłatne.

Dzielić się przemyśleniami i doświadczeniami możesz na tajnej grupie na facebooku.

Nie przegap zapisów już teraz: http://eepurl.com/b4peCr. Podziel się informacją o wyzwaniu ze znajomą, znajomym, którego może ono zainteresować.